ที่นั่น เราเห็นศิลปินมากมายที่ไล่ตามความฝันของตนเองอย่างไม่ลดละ โดยที่ไม่รอโอกาสวิ่งเข้ามาหา โดยไม่มีข้อจำกัดของแนวเพลง บางศิลปิน เป็นแนว idol ชาย ออกไปทาง K-pop เค้าเก็บเงินทำเพลงเอง และมาร้องเต้นโปรโมทตัวเองอยู่ที่สะพานฮาราจุกุ และที่อื่นๆในโตเกียว มันดูเป็นเรื่องเล็กๆที่ประทับใจเราอย่างมาก เพราะเราไม่เคยเห็นสิ่งนี้ที่ไทย การเล่นดนตรีเปิดหมวกหรือแมัแต่การเล่นดนตรีในร้านในไทยดูไม่ค่อยเป็นพื้นที่สำหรับศิลปินที่นำเสนอเพลงตัวเอง แตกต่างกับที่ญี่ปุ่นอย่างมาก 

​

ประกอบกับหลายสิ่งหลายอย่างที่เราพบเห็น ร้านค้าทุกที่มีการทำแบรนดิ้งครบวงจร มีเพลงประกอบร้านค้าให้จดจำอยู่ทั่วทุกมุมเมือง เข้าแกลลอรี่ก็ได้ยิน Sound Design ที่ถูกออกแบบมาอย่างละเมียดละไม ทุกร้านค้าเปิดเพลงที่มีรสนิยมและถูกคัดเลือกมาอย่างดีให้ตอบโจทย์ของแบรนด์สูงสุด มันบ่งบอกถึงความเจริญทางด้านศิลปะ ที่หลอมรวมเข้ากับวิถีชีวิต วัฒนธรรมร่วมสมัย และไลฟ์สไตล์ที่เป็นจริงของผู้คนที่นั่น ที่ไม่รู้เมื่อไรบ้านเราจะตามทัน

​

หลังจากเรากลับมาจากทริปนั้น เราก็พบเป้าหมายในชีวิตใหม่ของเราแล้วว่า มันยังเร็วเกินไปที่จะยอมแพ้ นี่คือภารกิจของเราในชีวิตนี้ เราเกิดมาเพื่อสนับสนุนสิ่งที่เรารัก และทำให้มันงอกเงยเกิดขึ้นให้ได้ในเมืองที่เราอยู่ 

​

เราชอบแมว ชอบญี่ปุ่น ชอบดนตรี เราอยากพัฒนาสังคมในแบบของเรา ทำสิ่งที่เราทำได้ดีที่สุด ในเมื่อเราเปลี่ยนโลกรอบตัวไม่ได้ เราก็สร้างโลกเล็กๆของเราขึ้นมาเองเลยละกัน

​

ขอบคุณที่อ่านครับ 

(CRiSCA ผู้ก่อตั้งเวรี่แคทซาวด์)